Biografie

About

Ik werd geboren in 1961 en mijn liefde voor het Franse chanson en de Franse taal stamt al uit mijn tienertijd. Op mijn 18e vertrok ik als au pair naar Marseille. En daar, in die mediterrane stad vol zon en tegenstrijdigheden, ontkiemde mijn eeuwige melancholie: in het zuiden heimwee naar huis, thuis heimwee naar het zuiden.

Als zangeres en podiumkunstenaar ben ik een laatbloeier. Het begon pas eind jaren ’90: vrienden betrokken mij bij een sprankelend programma rond de liedjes uit de tv-serie Ja Zuster, Nee Zuster, onder de naam Muziektheatergroep Nico Meijer. Het podiumdier in mij ontwaakte. Ik nam zangles bij zangpedagoge Anja Kwakkestein, en groeide langs klassieke en hedendaagse zangtechnieken naar de uitdaging om solo te gaan zingen. Waarmee de toegang tot mijn ziel zich opende en het Franse Chanson deed vervolgens de rest.

L'Amour Toujours werd de titel van mijn eerste eigen chanson-programma. Opgestart met Jan Willem Bakker, maar al sinds 2003 samen met pianist Jeroen Jongmans. In 2012 uitgebouwd tot een fantastisch trio, aanvankelijk met Wim van Eeuwijk en Gregor Schaefer, en tegenwoordig met contrabassist Robby Roël.

Ondertussen nam mijn zangloopbaan nog een andere wending. Een verborgen passie, die van het schrijverschap, resulteerde in mijn eigen Frans- als Nederlandstalige chansons, op muziek gezet door Jeroen Jongmans en Petr Bertrams.

Ik kende Petr Bertrams nog uit de tijd van Nico Meijer. En zo ontstond gaandeweg Muziektheater De Jas. In de periode 2007-2012 schreven Petr en ik samen het ene na het andere lied over ons roerige leven, ik koos de woorden en Petr de muzikale sfeer. Lange tijd legden we elke voorstelling weer een uniek creatief ei. En hoewel onze muzikale samenwerking nu in ruste is, onze vriendschap is dat niet en de creatie-drang kan zomaar opeens weer opleven. De tijd zal het leren.

Franse chansons en de voorstellingen van L’Amour Toujours bleven een constante in mijn muzikale leven, een warme en vaste basis. Dat daagde mij uit om niet alleen zelf nog meer te gaan schrijven, maar ook om die prachtige Franse teksten te gaan vertalen. Vooral de chansons van Barbara zijn voor mij pareltjes, lichtende voorbeelden zelfs. En ze hebben me al veel inspiratie opgeleverd voor nieuwe thema’s, en voor elke keer weer nieuwe theatervoorstellingen. Sommige eenmalig, als themavoorstelling of als leuke onderbreking. Maar Barbara komt altijd even om de hoek, evenals trouwens onze eigen liederen, Frans- en Nederlandstalig.

Inmiddels ben ik over de zestig, chansonnière pur sang, mag ik werken met top muzikanten en ben ik dol op elk podium, maar vooral op mijn trouwe publiek. Ik prijs mijzelf rijk. Chante la vie, chante!