Geloof jij in Elfjes 2
‘Geloof jij in elfjes?’ vroeg ze.
‘Mmhhh?’, hij keek op van z’n tablet, halverwege het lezen van een net geopende mail en nog een nare ook. Maar er zat iets in haar stem… Ze keek hem aan, haar ogen half geloken. Een vage glimlach hing rond haar lippen. Heel rustig zat ze daar, maar het greep hem naar de keel. Ze sloeg haar ogen neer en trok een beetje met haar schouder. Niet schokkerig of zo, het was eerder een zweem van beweging dan dat hij het echt zag. ‘Geloof jij in elfjes?’ vroeg ze nog een keer en ze keek hem weer aan, dringend nu. Zijn adem stokte. Opeens moest hij enorm lachen, geweldig, wat had ze hem tuk, ‘Nee, natuurlijk niet!’ lachte hij. Ze keek van hem weg en even was het stil. ‘Ik wel’, zei ze toen en ze draaide zich om en fladderde weg.